بایک مثال ساده لندینگ پیج را توضیح میدهم ، وقتی مغازه ای دارید و می خواهید بازدیدکنندگان آن را بیشتر کنید،باید در امر فروش سیاست هایی را به کار بگیرید.مثلاً در ویترین کالای چشمگیر و جذابتان را قرار دهید ،حراج بگذارید،گارنتی یعنی ضمانت برای مرغوب و کارا بودن کالا و ارائه ی راهی برای برگرداندن و پس آوردن آن ارائه کنید،نحوه ی تشخیص کالاهای اصل را از تقلبی شرح دهید و…
با اجرای چنین شگردهایی بهتر و راحت تر می توانید بازدیدکنندگان را مجاب کنید که اطلاعات و راه های ارتباطی خودشان را در اختیارتان بگذارند و به بازدیدکننده ای دائم تبدیل شوند.این سیاست های مجاب کننده را می توان به میدان مینی تشبیه کرد که شما آن را در بخش های مختلف فرایند فروش خود کار می گذارید تا هر کس داخل مغازه می آید،اصطلاحاً پاگیر و دلبسته ی آن شود و تا به راه های ارتباطی اش اشاره نکند از آن جا خارج نشود.
در کسب و کارهای اینترنتی هم دقیقاً همین طور است.شما، با استفاده از همین سیاست های مجاب کننده ،بازدیدکنندگان را متقاعد می سازید که در سایت شما ثبت نام کنند(جمع آوری لید) و راه های ارتباطی خود را در اختیارتان بگذارند تا به این وسیله بتوانید به تعداد لیدهای جدید خود بیفزایید.
برای این کار، کافی است صفحه هایی را در وب سایت خود طراحی کنید تا در لحظه ی مناسب برابر چشم بازدید کنندگانتان ظاهر شود و با ارائه ی اطلاعات ارزشمند،پیشنهادهای شگفت انگیز ،تخفیف های ویژه،حراج و … آن ها را برای عضو شدن در سایت تان وسوسه کنید.از آن جا که می توان لینک این صفحات را در شبکه های اجتماعی و تبلیغات اینترنتی گذاشت ،تا کاربران بتوانند با کلیک وارد این صفحه ها شوند،اصطلاحاً به آن ها “صفحه فرود” یا همان “لندینگ پیج ” می گویند.عده ای هم به این دلیل که کارکرد صفحه های مورد نظر چیزی شبیه کارکرد میدان مین یعنی “شکاربرخوردکنندگان” است،به آن ها “محوطه ی لیدگیری” لقب داده اند.
برگرفته از کتاب : فوت و فن پولسازی ددر فضای مجازی-کریس اسمیت